E.M.S.T | www.emst.gr
"The Piano Factory", installation with chalk, 2009.
EXPANDED ECOLOGIES - PERSPECTIVES IN A TIME OF EMERGENCY. ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΕΣ - ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΡΙΣΗΣ.
Duration | Διάρκεια:11/6/2009-4/10/2009.
Curating | Επιμέλεια:
Daphne Vitali | Δάφνη Βιτάλη
The human need to create a personal space automatically established a relationship between individual, others and nature. Man’s very first action when, by drawing a line on the ground with a branch, he closed off his territory, has provided the point of departure and inspiration for these installations. The idea of inhabiting, the transition from the natural to the built, the relationship between private and public and the interpretation of space, all emerge from reading the work. The piano factory is the architectural plan of a piano manufacturing plant built in New York in 1880 on a 1:2 scale. Firstly, the material from which pianos are made – wood – is linked at the same time juxtaposed with the trees in the outdoor area in the plan. At the same time, the built and public environment of the building converses but also conflicts with the uncontrollable and fully accessible area of the tree garden. Finally, time and place play their own role in this representation. The New York piano factory, now closed, is virtually revived in Athens as a drawing plan in the different context of the visual arts.
Thanos Klonaris
*
Η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει τον προσωπικό του χώρο δημιούργησε αυτόματα μια σχέση μεταξύ του ιδίου, των άλλων και της φύσης. Η πρωταρχική του ενέργεια όταν, τραβώντας στο χώμα μια γραμμή με ένα κλαδί, όρισε την προσωπική του περιοχή, αποτέλεσε την βάση και την έμπνευση για τη δημιουργία των εγκαταστάσεων. Η έννοια της κατοίκησης, η μετάβαση από το φυσικό στο κατασκευασμένο, η σχέση του ιδιωτικού με το δημόσιο και η ερμηνεία του χώρου προκύπτουν σαν ερωτήματα από την ανάγνωση του έργου. Το “piano factory” είναι η αρχιτεκτονική κάτοψη ενός εργοστασίου κατασκευής πιάνων που χτίστηκε στην Νέα Υόρκη το 1880, και έχει κλίμακα 1:2. Αρχικά, η πρώτη ύλη κατασκευής πιάνων - το ξύλο - συσχετίζεται και συγχρόνως αντιτίθεται με τα δέντρα του υπαίθριου χώρου της κάτοψης. Παράλληλα, το δομημένο και ιδιωτικό περιβάλλον του κτιρίου συνομιλεί αλλά και συγκρούεται με τον άναρχο και προσβάσιμο σε όλους χώρο του δασυλλίου. Τέλος, ο χρόνος και ο τόπος παίζουν τον δικό τους ρόλο σε αυτήν την παρουσίαση. Το κλειστό πλέον εργοστάσιο πιάνων της Νέας Υόρκης αναβιώνει τώρα στην Αθήνα υπό την εικονική μορφή σχεδίου κάτοψης, η οποία του προσδίδει μία διαφορετική εικαστική διάσταση.
Θάνος Κλωνάρης
In the framework of the thematic exhibition series Public Space and Social Networks, the National Museum of Contemporary Art organises its first exhibition in outdoor public space. The exhibition Expanded Ecologies. Perspectives in a Time of Emergency deals with issues related to the current ecological problem. The exhibition does not focus on a specific environmental theme; rather, it seeks to expand the concept of ecology and to approach it through contemporary artistic production, to provide a space for reflection on this complex issue. It adopts the "expanded" interpretation of ecology, according to Guattari, who speaks – in his book The Three Ecologies – of a new ecosophy, based on three different ecological registers: the environment, social relationships and human subjectivity. Guattari`s ecosophy does not involve divisions such as nature and culture, nature and man, human species and non-human species; it deals with diverse aspects of ecological thought and action – the environmental, the mental, the social, the political.
Realised at a time when ecology is at the centre of international interest, the exhibition seeks to expand the framework of reception for concepts such as the environment and environmentalism through "post-environmentalist" awareness. It does not propose a correct, "green" agenda; instead, it takes for granted that today`s ecological crisis is a complex global phenomenon, directly related to economy, society and culture. The participating artists have not created works "for" the environment but, rather, works which encourage us to think over the social, political and cultural condition, as well as the relationship of the urban and the natural environment; the individual, nature and society; nature and technology; architecture and ecology.
The exhibition showcases work by 27 mostly Athens-based artists, architects and artist collectives who propose works for the outdoor public spaces of the Athens Conservatory. The exhibition is cast in the form of an open narrative that juxtaposes themes and approaches pertinent to the many-sided issue of ecology. It features sculptural and sound installations, in situ works, evening video projections, landscape interventions, participatory and community-based projects.
Daphne Vitali
*
Στο πλαίσιο του θεματικού κύκλου εκθέσεων Δημόσιος χώρος και κοινωνικά δίκτυα, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την πρώτη υπαίθρια έκθεση. Η έκθεση Διευρυμένες οικολογίες. Προσεγγίσεις σε με εποχή κρίσης διαπραγματεύεται θέματα που άπτονται του σύγχρονου οικολογικού προβληματισμού. Χωρίς να θέτει μια συγκεκριμένη περιβαλλοντική θεματική, επιδιώκει να διευρύνει την ιδέα της οικολογίας και να την προσεγγίσει μέσα από την σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, προσφέροντας ένα χώρο για συλλογισμό γύρω από αυτήν την πολυσύνθετη έννοια. Η έκθεση, υιοθετεί τη «διευρυμένη» ερμηνεία της οικολογίας, όπως την αντιλαμβάνεται ο φιλόσοφος Φελίξ Γκουαταρί στο βιβλίο του Οι τρεις Οικολογίες, ο οποίος μιλάει για μια νέα οικοσοφία που βασίζεται σε τρία διαφορετικά οικολογικά φάσματα: το περιβάλλον, τις κοινωνικές σχέσεις και την ανθρώπινη υποκειμενικότητα. Η οικοσοφία του Γκουαταρί δεν αφορά διαχωρισμούς τύπου φύση και πολιτισμός, φύση και άνθρωπος, ανθρώπινο είδος και μη, αλλά αφορά διαφορετικούς παράγοντες οικολογικής σκέψης και δράσης, τον περιβαλλοντικό, τον νοητικό, τον κοινωνικό, τον πολιτικό κ.ά. Η έκθεση πραγματοποιείται σε μια στιγμή που το θέμα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και προτείνει τη διεύρυνση της οπτικής υπό την οποία κατανοούμε τις έννοιες περιβάλλον και περιβαλλοντισμός, μέσα από ένα ενδιαφέρον για μια «μετα-περιβαλλοντική» συνείδηση. Δεν διακηρύσσει μια σωστή «πράσινη» ατζέντα, λαμβάνει όμως ως δεδομένο ότι η οικολογική κρίση είναι πολυδιάστατη και παγκόσμια και σχετίζεται άμεσα με την οικονομία, την κοινωνία και τον πολιτισμό. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν δεν έχουν δημιουργήσει έργα για το περιβάλλον, αλλά έργα που μας ενθαρρύνουν να σκεφτούμε την κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική πραγματικότητα, καθώς και τις σχέσεις αστικού και φυσικού περιβάλλοντος ατόμου, φύσης και κοινωνίας φύσης και τεχνολογίας αρχιτεκτονικής και οικολογίας. Στην έκθεση παρουσιάζεται το έργο 27 καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνικών ομάδων που δραστηριοποιούνται κυρίως στην Αθήνα, οι οποίοι δημιούργησαν έργα για τους υπαίθριους χώρους που εκτείνονται γύρω από το κτίριο του Ωδείου Αθηνών. Η έκθεση έχει τη μορφή μιας ανοιχτής αφήγησης όπου διαφορετικές θεματικές και πρακτικές αντιπαρατίθενται και παρουσιάζονται γλυπτικές και ηχητικές εγκαταστάσεις, in situ έργα, νυχτερινές βιντεοπροβολές, παρεμβάσεις στο τοπίο, συμμετοχικές δράσεις καθώς και έργα που εστιάζουν σε κοινότητες ανθρώπων.
Δάφνη Βιτάλη
Artists | Καλλιτέχνες
*
